Hepimizin aşina olduğu bir cümle vardır. “Kilo almak istemiyorsan, üç beyazdan kaçınacaksın.” Bu üç beyazın arasından en fazla suçlananı, şüphesiz ki şekerdir.
Hızlı kilo alma hususunda özellikle en fazla etkisi olduğu düşünülen şekerin insan hayatındaki yeri de bir o kadar büyüktür. Uzmanlar şeker tüketimine sınırlama koymanın aksine her türlü tatlıdan kaçınılması gerektiğini söylemektedir. Ama iş öyle bir boyut almıştır ki, evlerimize tamamen şeker sokmayarak, tatlı gıdalarla en fazla beslenmesi gereken çocuklarımızı göz ardı ettiğimizin farkına varmış olmamız gerekmektedir.
En fazla şeker tüketmesi gereken çocuklarımız bizlerin tatlı yemeye karşı takındığımız durumdan olumsuz etkilenerek hayatın bazı güzelliklerini henüz çok küçük yaşlarda kaçırmaya başlamaktadırlar. Asıl önemli olan ise şekerli yiyecek tüketiminin, büyükleri örnek alan çocukların kendilerini frenlemesini sağlayan bir otokontrol mekanizması oluşturdukları yönündeki düşüncenin artık daha da kulaklara mantıklı gelmeye başlamasıdır.
Yani bizler kendi kilolarımızdan kurtulmak adına evlere sokmadığımız tatlılar nedeniyle kendi çocuklarımızın da tatlı yememesine etki ediyor olabiliriz. Bu üzücü durumun etkilerinden kurtulmanın birkaç yolu vardır. En önemli yolu ise çocuklarımız ile birebir diyalog içerisinde bulunmamız ve bu diyalog bağlarını güçlendirmemizdir. Kendi çocuğunuz ile arkadaş gibi olamazsanız, belirli bir yaşın ilerisine geçtiğinde onun aldığı hiçbir kararını etkileyemezsiniz, bırakın o düşünsün ve kendisi karar versin, hayatın güzelliklerini tüketmesini isteyin ondan, tatlının güzel olduğunu kilo probleminin önemsiz olduğuna değinin. Karşılıklı olarak kurulan iletişim oldukça güzel sonuçlar verecektir.
